Jesteś tutaj    /   Do czytania dzieciom    /   Ponadczasowe, niezapomniane    /   Muzykalny słoń     Drukuj
POLECAMY

 

Nowości na

Złotej Liście

Fundacji ABCXXI- Cala Polska czyta dzieciom
 

Małgorzata Kur

Kot na medal


Henio Pies ( Lena Ledoff, Przemysław Dąbrowski )

   My, psy, czyli czapka admirała Yamahoto


 

Katarzyna Ryrych

Łopianowe pole


Wanda Chotomska " Muzykalny słoń "

Autor : Wanda Chotomska

Ilustracje: Julita Karwowska-Wnuczak

Wydawnictwo : Muza SA

Warszawa 2013

Wiek : + 3

 

 

 

Cenne są te inicjatywy, które pozwalają przybliżyć dzieciom lektury ich rodziców czy dziadków.

Cenne nie tylko ze względu na budowanie międzypokoleniowych więzi, ale i na możliwości wskazania klasyki, która się nie starzeje. Bo takiego „Muzykalnego słonia” Wandy Chotomskiej w żaden sposób nie da się traktować jako bajki archaicznej, niemodnej czy nieciekawej dla dzisiejszych maluchów – mimo że swoją premierę rymowana historyjka miała w 1965 roku.

Słoń z bajki znudził się już swoją trąbą i chciałby zamienić ją na inny instrument muzyczny, daje więc ogłoszenie do gazety i już ściągają do niego tłumy zainteresowane wymianą. Każdy przywozi co innego: pojawia się fagot, wiolonczela, puzon, fortepian i wiele innych instrumentów.

Dla urozmaicenia sytuacji też różni mieszkańcy przybywają pod zoo różnymi pojazdami – i robi się wielkie zamieszanie, które ucieszy maluchy. Zamieszanie potęguje się jeszcze przez hałas, gdy wszyscy zaczynają grać dowolne melodie. Ale i na to znajduje się sposób – a dzieci dowiedzą się z puenty, jak ważne jest wspólne działanie. Lektura zatem poza rozrywkową niesie jeszcze wartość edukacyjną.

Wanda Chotomska oswaja dzieci z nazwami instrumentów, ale też pokazuje, na ile sposobów można przedstawiać ludzi i ich zachowania: nawet jeśli wszyscy robią to samo, przybywają z instrumentami lub grają, nie ma w tekście powtórzeń czy stosowania klisz, wyliczenia pozwalają zróżnicować akcję i nadać jej tempa.

Zdarza się Chotomskiej również zabawa motywami – jak w przypadku marsza staruszek. Maluchom spodoba się i wykorzystanie onomastyki jako czynnika potęgującego brzmienie rymów, ale niebagatelną rolę w lekturze będzie także odgrywać chaos. Kilka razy autorka wypuszcza na scenę cały tłum, w dodatku robiący sporo hałasu i zamieszania. To bardzo zagęszcza akcję, wydaje się, że bajka trwa dłużej niż w rzeczywistości – i że dzieje się w niej więcej.

Chaos sprzyja humorowi, więc kilkulatki uda się rozbawić, nawet jeśli nie będą miały pojęcia, czym jest twist. W pierwszej kolejności zadziała tu na dzieci rytm i forma, zestawy wyliczeń, dyskusje i kłótnie – a dopiero potem kilkulatki zaczną wspólnie z rodzicami rozpracowywać znaczenie poszczególnych fraz. Warto też pamiętać, że wszystko bierze się z pomysłu absurdalnego i niemożliwego do zrealizowania, co nadaje całości posmaku bajki. Muzykalny słoń zaskarbi sobie sympatię dzieci – jako stworzenie wyobraźniowe i zmagające się z bałaganem, który samo wywołało.

Przeszłość widać za to na ilustracjach. Julitta Karwowska-Wnuczak sięga do motywów z dwudziestolecia międzywojennego w tworzeniu strojów czy pojazdów, proponuje rysunki o upraszczanych kształtach i bez konturów, każdemu z przedstawicieli z tłumu nadaje indywidualne rysy, mimo że w tworzeniu grup wiekowych posługuje się schematami. Jeden tylko słoń nie sprawia wrażenia przybysza z innej epoki, bajkowość funkcjonuje poza czasem.

Dzieci powinny docenić nietypowy styl – żeby bardziej ożywić grafiki, wprowadzone zostało kolorowe tło do każdej ze stron. Czasami szkoda, że konkretnego instrumentu nie ma na poglądowym rysunku w pobliżu – ale taki zabieg, typowy dla dzisiejszych publikacji edukacyjnych, znacznie osłabiałby rytm lektury, tymczasem to wartka narracja jest tu najważniejsza – bo pozwala dzieciom na cieszenie się historią. A odnalezienie dokładnego rysunku konkretnego instrumentu nie stanowi przecież dzisiaj żadnych problemów.

„Muzykalny słoń” to ciekawa propozycja bajki. Wanda Chotomska wykorzystuje tu znajomość dziecięcej psychiki i literackich zainteresowań maluchów. Bawi rytmem i rymami, odpowiednim doborem środków stylistycznych i absurdalnym humorem. Dlatego cieszy wznowienie tej publikacji.

                                                                                                                  Izabela Mikrut
 

Recenzja pochodzi z portalu www.mini-kultura.pl

Polecamy

 

 

 

Program RodzinneCzytanie.pl dofinansowano
ze środków
Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego


 

Czytam mojemu dziecku
Najważniejsze powody, dla których czytam mojemu dziecku to: (można wybrać trzy odpowiedzi)





 

 

Projekt zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Projekt graficzny strony: Anita Głowińska; wykonanie: InforpolNET